Pracownicy zatrudnieni w dziale IT bardzo często pełnią dyżury na terenie naszej firmy albo w domu. Za pełnienie dyżurów otrzymują wynagrodzenie. Czy powinniśmy je wliczać do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego – pyta Czytelniczka z Nowego Sącza.
Tak. Wynagrodzenie za dyżury należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania. Szczegóły w uzasadnieniu.
Wynagrodzenie za pełnione dyżury w ramach stosunku pracy jest traktowane jak wynagrodzenie za pracę. W związku z tym powinni je Państwo uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się te składniki wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy, od których ustalono składki na ubezpieczenie chorobowe. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników, czyli również ubezpieczenie chorobowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wysokość składników przychodu z tytułu stosunku pracy zostaje uwzględniona w podstawie wymiaru zasiłku po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę z wynagrodzenia pracownika składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe.
Polecamy produkt: Serwis Prawno-Pracowniczy
Wynagrodzenie za dyżur należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku w kwocie faktycznie wypłaconej.
Składnik przychodu, jakim jest wynagrodzenie za czas dyżuru, do celów ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego jest traktowany jak wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Zostaje więc uwzględniony w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania, gdy pracownik w miesiącach, za które składnik ten jest przyjmowany do podstawy, nie przepracował pełnego miesiąca z przyczyn usprawiedliwionych.
Przykład
Pracownik choruje od 1 lipca 2016 r. W czerwcu 2016 r., z którego wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, pracownik przepracował 16 dni, a powinien przepracować 22 dni. Dodatkowo przez 7 dni pełnił dyżur w zakładzie po godzinach pracy przez 2 godziny dziennie. Przez 7 dni pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby. Przychód pracownika za pracę w obowiązującym go czasie pracy wyniósł 1700 zł, a za pełnienie dyżurów 400 zł. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia, jakie pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował wszystkie dni, uzupełnia się wynagrodzenie za obowiązujący pracownika czas pracy. Po uzupełnieniu wynagrodzenie za czerwiec 2016 r. wynosi zatem 2362,12 zł, co wynika z wyliczeń:
● 1700 zł – 13,71% = 1466,93 zł,
● 1466,93 zł : 16 dni = 91,68 zł
● 91,68 zł × 22 dni = 2016,96 zł.
Wynagrodzenia za pełnione dyżury nie uzupełnia się – jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku w kwocie faktycznie wypłaconej, tj. 345,16 zł (przychód 400 zł pomniejszony o kwotę potrąconych od pracownika składek 54,84 zł).
Wynagrodzenie za czerwiec 2016 r. uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego wynosi: 2016,96 zł + 345,16 zł = 2362,12 zł.
Składniki wynagrodzenia podlegające uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, przysługujące za okresy miesięczne, wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Zasadę tę stosuje się również do uwzględnianego w podstawie wymiaru zasiłku wynagrodzenia za pełnione dyżury.
Przykład
Pracownikowi zostało wypłacone wynagrodzenie za dyżury pełnione w czerwcu 2016 r. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w lipcu 2016 r. wynagrodzenie to powinno zostać przyjęte jako wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za czerwiec 2016 r. bez względu na to, kiedy zostało faktycznie wypłacone. Nawet jeśli zostało wypłacone w innym miesiącu, np. w lipcu 2016 r., powinno zostać uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku jako wynagrodzenie osiągnięte za czerwiec 2016 r.
Podstawa prawna:
- art. 3 ust. 3, art. 36 ust. 1 i ust. 2, art. 41, art. 42 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 372),
- art. 1515 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502; ost. zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 1268),
- art. 20 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 121; ost. zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 615),
- § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 2236).